‘Ha Lot, is de foto van je eerste shoot al uit?’ leest ze in de appgroep “Latte en wijntjes”. Lotte zucht en neemt een flinke slok van de wijn die ze zichzelf had ingeschonken in haar waterglas.
Bij de barbecue in de grote tuin van het nieuwbouwhuis van Anouk twee maanden geleden had Lotte verteld dat ze zich had ingeschreven bij een modellenbureau. De meiden hadden aan haar lippen gehangen toen ze had verteld van haar jeugddroom die nooit werkelijkheid was geworden. Ze was als 16-jarige te klein bevonden en ook de verhoudingen van schouders, borsten en heupen waren niet ideaal genoeg. Maar als dertiger zag ze er relatief goed uit. Ze had bij de intake veel complimenten gekregen over haar lijf en gezicht. Haar vriendinnen die ze veelal kende uit haar middelbareschooltijd hadden enthousiast gereageerd en hadden doorgevraagd hoe de intake was gegaan, wat voor soort opdrachten er waren en waar haar grenzen lagen. Dat ze bij de intake ook hadden gezegd dat ze “een lekker neutraal hoofd” had en een “makkelijk combineerbaar type” was, had ze verzwegen. Daar in die tuin was ze bijna vergeten dat ze het puur had gedaan om wat extra geld te verdienen. De scheiding en de verhuizing naar het flatje hadden ook flinke financiële gevolgen gehad.
Lotte opent het mailtje van het sanitairmerk en bekijkt de foto nog eens goed. Ze ziet zichzelf zitten in een bad. Met haar linkerhand houdt ze de watten, die op badschuim moeten lijken, op hun plek. Ze ziet haar verkrampte mond open in een soort grijns, want als je goed kijkt zie je dat ze het potje vier op ’n rij afmaakt door haar rode fiche in de derde kolom te plaatsen. Haar nagellak matcht niet met de kleur die ze uiteindelijk op de muur en de badrand hebben gefotoshopt. Haar haar zit raar, het had nonchalant opgestoken gezeten, maar daar was het eigenlijk te lang voor. Maar de man op de foto zag er nog knulliger uit. In een speedo had hij op de wc gezeten en die fotograaf maar roepen “Iets naar voren, je wilt dit spel winnen!”. Lotte lacht met een korte snuif. De man op het toilet heeft een grijze joggingbroek op zijn enkels hangen en een gestreken spijkerblouse aan. Een bijzondere combinatie, maar de stylist had erop gestaan. Lottes opmerking dat er geen wc-papier aanwezig was, had de fotograaf weggewuifd. ‘Dat is een detail dat niemand zal zien’ had hij gezegd. Lotte kijkt naar de gekke indeling van de ruimte met het bad tegenover de wc en pontificaal voor de wastafel die ook best gek midden op een lege muur geplakt was. Zouden er mensen zijn die echt graag in nabijheid van hun partner poepen? En dan ook nog eens een gezelschapsspel willen spelen? Ze klikt de foto weg en klapt de laptop dicht.
Haar telefoon bliept aanhoudend. In de appgroep komen achter elkaar afmeldingen voor vanavond, hun maandelijkse afspraak om de stad in te gaan. De groep kan beter “vermoeide moeders” heten, dacht Lotte. Met als verschil dat haar vriendinnen geen echt grote zorgen hebben in hun stabiele huisje-boompje-beestje levens. Nou ja, het maakt het voor haar ook makkelijker; geen van hen heeft dus een nieuwe badkamer nodig, bedenkt ze. Lotte swipet de vraag van Anouk naar rechts en typt “Nee, uiteindelijk wordt mijn foto niet gebruikt. Volgende keer beter!” en drukt op enter.
Recente reacties