Tag: Wijngaardtuin

Haarlem in de winter

Dat Haarlem een mooie stad is, dat wist ik al wel. Door mijn dagelijkse wandelingen heb ik de schoonheid de afgelopen maanden nog beter leren zien. Inmiddels had ik de stad in alle seizoenen en weersomstandigheden wel gezien – dacht ik. Maar de huidige winterse omstandigheden maken de stad echter nog fotogenieker dan ze al was! Hieronder een impressie van wat het bevroren water doet met Haarlem (en de Haarlemmers).

Ben jij door de ijspret ook al bijna vergeten hoe mooi de eerste aanblik van de sneeuw was? Hier een opfrisser van mooie sneeuwbeelden uit de stad.

Foto’s te klein? Je vind ze in groter formaat op Haarlem, Haiku of Gezichten zien.

Ik heb veel foto’s gemaakt de afgelopen week, dus er zit nog wat napret aan te komen!

Vogelen vanachter je bureau

In 1986 (!) maakten van Kooten en de Bie een aflevering over de “arrogneut” – een thuiswerker. Die sketch moet je echt even kijken! Toen al legden ze de twee grootste valkuilen van thuiswerken bloot: de oncontroleerbaarheid (in dit geval door de schuld aan de kantoorklerk geven) en de afleiding van de thuissituatie (hier een treintjes-hobby).

Thuiswerken is zo gek nog niet. Na 4,5 jaar ben ik nog steeds een mislukte ambtenaar, maar het thuiswerken zorgt er voor dat ik trekken begin te vertonen van de “arrogneut”, het op afstand werken maakt van mij een letterlijke raamambtenaar! Want mijn treintjes zijn de vogels in de tuin.

Gisteren startte de meteorologische lente. Bomen zitten vol in de knop – de eerste blaadjes komen uit – maar ze zijn nog kaal genoeg om alle vogels te zien zitten. En vaak hoor je ze eerder. Dit is het moment dat de wintergasten er nog zijn en de zomergasten aankomen. Dit is het moment dat de beste plekken worden uitgekozen en de nesten worden gebouwd. Vogelen van achter je raam. Wat een bonus!

Pal tegenover ons raam staat een grote Paardenkastanje. De vaste fourageerplek voor het koppeltje boomkruipers. De boomkruipers eten nooit samen, maar wel vaak tegelijk met ons. Ik wist niet dat er zoveel duizendpoten in de bast van de Kastanje verscholen zitten! Met hun licht gekromde, spitse snaveltje trekken de boomkruipers de lange spartelende beestjes er zo tussenuit.

Boomkruiper (Haarlem, 2020)

Er zijn veel vaste bewoners van ‘onze voortuin’. Naast de boomkruipers hebben we merels, gaaien, eksters, koolmezen, pimpelmezen, vinken, (hout-, tortel- en stads-)duiven en kraaien. De laatste hebben hun nestelpogingen helaas opgegeven door de harde wind. Ik hoop dat ze terugkomen. De houtduiven hebben hun nest in de Paardekastanje nu niet bezet. Een leegstaand pand met kapotte ramen is namelijk veel aantrekkelijker! Hilarisch om te zien hoe deze krakers door het lege pand met hoge plafonds vliegen.

Stadsduiven (Haarlem, 2020)

Er zijn ook hanggroepers in de tuin. De kauwen, spreeuwen en halsbandparkieten komen altijd met veel, maken een hoop herrie, schijten de boel onder en vreten alles wat los en vast zit… en verdwijnen weer.

Vorig jaar hebben we met de buurt een insectenhotel gemaakt. Meer voor de vorm en het samen doen, dan dat we verwachtten dat er echt insecten in gaan zitten. Totdat er (op 11 september 2019) een aanslag op het hotel werd gepleegd door de grote bonte specht. Een fantastisch schouwspel. En: er zitten dus wel degelijk insecten in! Nou ja, er zaten in ieder geval insecten in.

Grote bonte specht (Haarlem, 2019)

Naast de specht zijn er meer stamgasten. Zoals de roodborst. Fier fluit hij/zij zich een eind in de rondte; de buurtkatten uitdagend. Maar ook de heggenmus scharrelt schichtig rond. Mocht je (net als ik) moeite hebben om het verschil te zien tussen een huismus en een heggenmus, dan zijn er twee cursussen van de Nederlandse Vogelbescherming die leuk zijn om te doen. Eentje over tuinvogels en een andere over vogels in Nederland.
Er is ook een stamgast die we bijna nooit zien, maar die zich wel laat horen: de bosuil.

Heel soms hebben we bijzondere gasten. Zo is er af en toe een koperwiek, een zwarte roodstaart, een grote gele kwikstaart en hebben we twee jaar geleden zowaar een verdwaalde fazant gehad. Een imposant beest, waar zelfs de katten (die gerust een kauw of duif wegplukken) van onder de indruk waren.

Fazant (Haarlem 2018)
Fazant (Haarlem 2018)

Vogelen doe ik eigenlijk altijd op vakantie: vogelboek, verrekijker en camera staan op de paklijst: het zorgt dat je beter waarneemt. Dat je af en toe letterlijk stil staat. En het werkt heerlijk ontspannend. Nu we zo min mogelijk naar buiten gaan (en onze vakantie niet doorgaat) is vogelen vanuit je raam een mooie bezigheid. Vogelen vanachter je bureau!
Welke vogels zie jij als je uit je raam kijkt?

PS er is één vogel-waarvan-ik-de-naam-niet-genoemd-heb… Een stoorzender, een pestkop, een … daarover meer in mijn volgende blog!

Sweet Lake City

Margriet van der Linden interviewde Laura H. voor de kerstuitzending van het programma Mensen met M. (KRO-NCRV uitzending 25 december 2019). De storm aan kritiek – over het gebrek aan balans in het verhaal – is nog niet gaan liggen. Met veel plezier heb ik eerder in 2019 de vierdelige podcast-serie Laura H. geluisterd, zorgvuldig gemaakt door audiocollectief SCHIK.

Het vertelt het verhaal van Laura H., ‘Jihaadbruid’, ‘IS-reizigster’ en ‘het kalifaatmeisje’ dat in 2016 met kinderen uit Syrië terug naar Nederland heeft weten te komen. Regelmatig komt het fragment van het interview op de Koerdische televisie K24 terug. Daarin zegt Laura: “I was born in Den Haag, and I lived in Sweet Lake City”. 

Sweet Lake City. Het klinkt alsof het vlakbij Salt Lake City, de hoofdstad van Utah in de Verenigde Staten, kan liggen. Maar ze doelt op Zoetermeer. De enige overeenkomst tussen die twee plaatsen blijkt dat ze belangrijk zijn voor de Mormoonse Kerk.

Bron: https://www.oudsoetermeer.nl/website/historie/polders.html 

De term Sweet Lake wordt ook door een restaurant, een woonwinkel en een autobedrijf gebruikt. Maar er is toch geen (groot) meer meer? Door aanhoudende veenontginningen is uiteindelijk het Soetermeerse meer ontstaan. Dit meer is vanaf 1614 binnen twee jaar drooggemalen, de vorm is in de verkaveling nog steeds zichtbaar.

De polder heet Zoetermeerse Meerpolder (een wedstrijdje stijlfiguren in twee woorden). Zoetermeer; een relatief jonge stad in een diepe polder (meer dan 3 meter onder NAP). Het contrast met de naastgelegen kunstmatige skihal kan niet groter zijn. Op de site van het Actueel Hoogtebestand Nederland zie je de oude droogmakerijen goed terug door de lage ligging (blauwe kleur).   

Het Soetermeerse meer (provincie Zuid-Holland) valt net buiten de kaart die Joost Jansz. Beeldsnijder (eigenlijk Bilhamer) gemaakt heeft in 1575 (heruitgave 1608) van Noord-Holland. Deze kaart dateert van voor de inpolderingen en laat een waterrijk gebied zien. Allemaal Sweet Lakes. Een kaart waar je elke keer iets nieuws ontdekt. Een verdwaalkaart! 

Wijngaardtuin Haarlem 2019

Het Noord-Hollands Archief heeft de kaart op steigerdoek laten drukken voor zijn verbouwing in 2019. Na afloop van de verbouwing heeft de kaart een tweede leven gekregen in de Wijngaardtuin in Haarlem.

De kaart trekt dagelijks voorbijgangers waarvan de armen niet lang genoeg zijn om aan te wijzen en waarvan de camera’s niet goed genoeg zijn om de details op de kaart van 3,40 m bij 2,60 m vast te leggen. Er wordt gediscussieerd over Amsterdam dat kleiner lijkt dan Haarlem, de historie van de tachtigjarige oorlog en het Spaans Beleg worden verteld, er wordt gesproken over ‘Den Ye’ dat nog niet doorloopt tot aan de Noordzee, er wordt gegokt welke kastelen nog bestaan, er wordt gemeten of De Purmer groter is dan De Wormer of andersom.

Kom je ook kijken?

© 2025 opmerkdingen

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑