‘Ik moest kloppen want de bel deed het niet’, een zinnetje dat mijn leeftijdsgenoten natuurlijk herkennen. En kloppen kan altijd. Met een deurklopper is het eenvoudiger om meer geluid te produceren. En laten nou veel woningen in Haarlem nog een deurklopper hebben. En het lijkt niet voorbehouden aan oude woningen! Vaak is er alleen een klopper in de plaats van een bel. Deze kloppers zijn meestal fraai vormgegeven, veelal met een dierenkop. Je komt veel – heel veel – leeuwen tegen. Maar ook veel andere dieren. En nu ik er op ben gaan letten, vind ik nog steeds nieuwe dieren. Hieronder de oogst van deur(klopper)dieren tot nu toe.
Ik heb voor fotoseries en drieluiken een aparte pagina ‘fotoseries’ aangemaakt. De verzameling deurdieren zal ik dan ook op die pagina aanvullen.
Ik ben wel benieuwd of jij nu ook op je dagelijkse wandelingen of fietstochten op de deuren gaat letten. Heb jij ook mooie deurdieren gezien? Tips zijn van harte welkom!
Bijna wekelijks schreef ik vanaf januari een blog. Die frequentie was én is geen doelstelling. Wat dat betreft pak ik mijn blog heel agile aan: wendbaar, al doende meebewegend met veranderingen. Agile: een term die binnen veel bedrijven gebezigd wordt, vaak in combinatie met scrummen, sprints en lean. Iets dat prima werkt bij softwareontwikkeling, maar in mijn beleving wat minder geschikt is voor de harde werkelijkheid.
We zijn de afgelopen weken flink aan het coronaklussen geslagen. De geplande uitbouw aan de achterzijde van ons huis zijn we zelf aan het uitvoeren. Dat gaat geheel volgens de richtlijn van Pippi Langkous “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” (Hoewel het de vraag is of dit wel een quote van Astrid Lindgren is). Maar we gingen wel heel doelgericht aan de slag. En heel goed voorbereid. De betonnen fundering hebben we met hulp van lieve vrienden gestort. Met hen hebben we een soort corona-bloedbroederschap ondertekend – anderhalve meter afstand houden bij deze werkzaamheden zou niet lukken.
Zelf werk ik nog steeds liever doelgericht en project- en procesmatig. Dat betekent niet dat er niets kan veranderen, maar wel dat er meer structuur in zit. En dat ik gerichter mijn leerpunten benoem. Voor mijn werk ben ik veel bezig met procesbeschrijvingen.En die beroepsdeformatie neem je blijkbaar mee in je privéleven. Met mijn beroepsdeformatie-bril zag ik de volgende activiteiten:
Naam proces: Zelf fundering storten Twee processtappen: 1.1 Beton mixen en 1.2 Beton storten
1.1 Beton mixen Rol: Team Droog alias team Stof alias team Squat Input: 5260 kg betonmix (in zakken van 20 kg) Activiteiten: – Zakken van pallets voor het huis naar werkruimte achter het huis plaatsen – door woning heen – afstand circa 15 meter -Voorraadbeheer in stapels van 5 zakken -Per batch 5 zakken klaarzetten en open snijden -Zakken in betonmolen leegschudden -Betonmolen draaiend houden en andere elektrische zaken -Afval verwerken -Opruimen Output: Betonmix in draaiende betonmolen Overdracht: Kwaliteitsborging Samen met dienstdoende lid van team Stoer de kwaliteit en kwantiteit van de inhoud van de betonmolen keuren Mondelinge overdracht
1.2 Beton storten Rol: Team Nat alias team Stoer alias team Biceps Input: 530 liter water (10 liter water per batch) en output van stap 1.1 Activiteiten: –Water tappen en in betonmolen gieten -Tijd bewaken -Betonmix uit molen in kruiwagen gieten -Kruiwagen naar juiste plek in het werk rijden -Storten -Harken -Trilnaald alias 1,5-meter-vibrator gebruiken -Vlinderen/iets met een rei-lat -Schoonmaken
Output: ! Een prachtige fundering voor onze nieuwe badkamer ! Een full body work-out voor iedereen ! Een voldaan gevoel ! Een vinkje op de bucket list bij ‘zelf beton storten’ ! Twee dagen spierpijn
In het pinksterweekend met z’n tweeën de opstaande randen (fundering voor de wanden) gemaakt. En op dat moment doe je gewoon allebei alles. Weg procesgericht werken. Weg starre taakverdeling. Heel agile dus misschien wel! We hebben nu een mooi grijs betonnen zwembad in onze tuin 😊.
Ook het zien van gezichten gaat gewoon door tijdens het klussen. Voor de grootste lading hebben we een betonmolen gehuurd. Daar was duidelijk een leeuw in te herkennen, mede door de knaloranje kleur van de molen. Voor de tweede – in volume veel kleinere – lading, hebben we een betonmixer en een speciekuip gebruikt. Deze mixer was een soort olifant met een knoop in z’n slurf. Als je dan ook in je hoofd niet op kan houden met associëren en spelen met taal, dan komt alles samen: Een haiku over The concrete jungle:
Naast het coronaklussen, het volgen van een schermdieet en het genieten van het mooie weer, heb ik ook een workshopserie creatief schrijven gevolgd. En zijn er een meerdere nieuwe limericks en haiku ontstaan! De limericks staan hier. En voor de haiku heb ik ook een aparte pagina aangemaakt: Mijn website is dus wel heel agile – zeker niet in beton gegoten!
Onze anderhalve-meter-samenleving is gelukkig geen complete lockdown. We mogen nog naar buiten. Ook als dat is om een frisse neus te halen. Thuiswerken en veel thuis zijn, gaat me onverwacht goed af. Wel mis ik de overgang van werk naar vrije tijd – normaal gebruik ik mijn reis(tijd) om mijn hoofd leeg te maken.
Nu loop ik elke dag minstens een uur. Een standaardrondje met kleine variaties. Langs het Spaarne – waar de kade breed genoeg is om 1,5 m afstand te houden van andere wandelaars en van fietsers. En vooral kriskras door een oergezellig bedrijventerrein. Alles om maar lekker door te kunnen lopen en zo min mogelijk mensen in mijn persoonlijke ruimte te hoeven gedogen.
Saai? Nee hoor, ik wandel namelijk niet alleen. Ik heb het luisterboek ontdekt. Dat is eigenlijk uit nood geboren. Ik was halverwege het boek “De meeste mensen deugen” van Rutger Bregman, toen mijn ouders vlak voor de coronacrisis langskwamen. Mijn moeder wilde het boek graag lenen – want ze moest het lezen voor de leesclub. Haar leesclub heeft zo’n hoog tempo, ik zou het boek snel weer terug hebben. Maar dat boek is nog niet behandeld in de leesclub en ook nog niet bij mij terug. Gelukkig heeft Rutger Bregman het hele boek voorgelezen en is dat gratis te beluisteren op Spotify.
En naast luisteren kan ik ook vrij om me heen kijken. Het wandeltempo is erg geschikt om dingen op te merken. En ook op plekken waar ik al dertig keer langs ben gekomen, zie ik nieuwe dingen. Dagelijkse kleine verbazingen, verwonderingen, opmerkdingen. Op mijn instagram pagina plaats ik (bijna) dagelijks de vangst van de dag.
Soms zijn er toevalligheden, momentopnamen, iets waar je oog op valt. Zoals deze foto’s laten zien:
Brandveilige asbak (Haarlem 2020)
Week 6 van de coronacrisis (Haarlem 2020)
En elke dag denk ik: Haarlem, wat ben je mooi!
En ja, “De meeste mensen deugen” heb ik natuurlijk allang uitgeluisterd. Gelukkig heeft de Luisterbieb vanwege de coronacrisis een selectie aan boeken gratis beschikbaar gesteld. Inmiddels luister ik boek drie.
Fijn bewegen, een frisse neus, leuke opmerkdingen én ik kom (naast het lezen van boeken ook) toe aan het luisteren van boeken. Wat is jouw corona-cadeautje?
Recente reacties