Het is al even terug dat ik een blog geschreven heb. Geen zin? Geen inspiratie? Geen tijd? Nee hoor, ik ben juist heel veel bezig geweest met creatief schrijven. En dat slokte veel tijd en focus op. De oplettende volger heeft gezien dat ik dagelijks een haiku, limerick of foto post op Instagram – die (binnen een week) ook op deze site verschijnen. Lees rustig bij mocht je dat gemist hebben! Maar een blog heb ik inderdaad even laten liggen.

Sinds de workshopserie van De man met de pen heb ik de smaak te pakken. Ik ben twee keer een week naar Buitenkunst Drenthe geweest, waar ik verschillende schrijfworkshops heb gevolgd van Sytze Schalk, Tjitske Jansen, Anneke Scholtens en Wessel de Vries.

Bij Sytze heb ik onder meer een dag vanuit zintuiglijke waarnemingen geschreven: hoe kan je de lezer meenemen in het verhaal – en niet vergeten de juiste associaties mee te geven. Zo heb ik geprobeerd de geur van zonnebrandcrème te beschrijven. Hoewel elk merk een andere geur heeft, wordt het door iedereen herkend als zonnebrandcrème. Er is geen enkele twijfel of het misschien toch shampoo, bodylotion of wasmiddel is. En bij (bijna) iedereen roept die geur positieve associaties op. Dat is anders voor bijvoorbeeld de geur van het gieren van de landbouwvelden. Of de smaak van melk. Met Tjitske heb ik verschillende onderzoeken gedaan, waaronder een eigen invulling van het gedicht Agenda van Hans Magnus Enzensberger. Dat is niet in één dag gelukt, maar ik heb bruikbare fragmenten liggen. Met Wessel heb ik onder meer dialogen geschreven nadat we gezamenlijk een setting, gebeurtenissen en personages hadden bedacht. Een dorp op een snikhete dag gebukt gaand onder een plotselinge insectenplaag. Als totaalplaatje een heel gave sfeerbeschrijving. Samen creëren, zelf schrijven. Met Anneke een heerlijke workshop satirische berichten schrijven aan de hand van koppen, foto’s of citaten uit recente kranten. Een onderzoek naar de grens van de grap en de kracht van de omkering. En dus ook naar hoe grof het mag worden. Vier berichten heb ik gemaakt. Eén bericht heb ik niet eens meer aangevuld: dit is of slimme marketing of een parodie van zichzelf…

Tussen de twee Buitenkunstweken door heb ik een intensieve schrijftraining van de Schrijversvakschool gevolgd. Mijn training werd gegeven door Jeroen van Rooij. Bij de poëzieweek moest ik volledig uit mijn comfortzone: alle eerste associaties kwamen letterlijk op een ‘verboden-woorden-lijst’. En ook nog eens alle houvast van structuren en rijm loslaten. Het startpunt paste me wel: vanuit een vraag toewerken naar een antwoord. Zo is hij zelf aan de slag gegaan met vragen en is er ook het voorbeeld van Katie Degentesh die in The Anger Scale op basis van de vragen/stellingen in een psychologische test is gaan schrijven. Ik heb het dilemma op dinsdag dilemma van die week gepakt:

Met haiku en limericks zijn eerste associaties juist de basis en drager van het geheel. Dieper moeten zoeken, zonder dat het te zweverig wordt, was een leerzame ervaring! Na tot twee keer toe alle associaties te genereren én opzij te leggen, is daar een gedicht uitgekomen dat besproken is in de les. En enkele punten op de i na het inleveren van de tweede versie heeft dit als resultaat (een antwoord of ik liever een kunstwerk van Wim T. Schippers of Christo in mijn huiskamer heb):

En ik ben nog niet uitgeschreven. Volgende week ga ik ‘schrijven als een god in Frankrijk’ onder begeleiding van Wilma Geldof. Aan de slag met fictie, korte verhalen, uitwerken van personages en meer. Mijn plan is om vanuit een foto te beginnen. Daar lenen de ‘beeldpoëzie‘ foto’s zich voor. Ik heb er veel zin in!