Inspiratiemagazines

Nu de buitenmuren en het dak van de uitbouw staan en onze nieuwe badkamer vorm begint te krijgen, starten we voorzichtig met het nadenken over de inrichting. De eerste stap is gezet: bij allerlei aanbieders van badkamermeubels folders aanvragen. Herstel, de folders heten inspiratiemagazines. Wat opvalt is dat ze er nogal hetzelfde uitzien. Dezelfde kleuren, opstellingen en zelfs dezelfde decoratie kom je tegen in de foto’s. Ze zijn het ook eens over de trends: het grijs-groen-zwart-wit is helemaal de trend van nu! Dat een gemiddelde badkamer 10-15 jaar meegaat, doet er blijkbaar niet toe. En er zal vast een doelgroep zijn die jaarlijks hun badkamer opnieuw betegelt volgens de laatste woontrends. Ook in woordkeus zijn ze heel eensgezind: Het woord ‘genieten’ wordt door alle aanbieders veelvuldig gebruikt. Maar er mist ook wel het een en ander: bij wastafels hangt zelden een handdoek en bij wc’s ontbreekt vaak het toiletpapier. Wat ik inmiddels kan bevestigen: de magazines zijn een bron van inspiratie!

Er blijkt een bijzondere relatie te zijn tussen badkamers en illusionisten. Net als bij een goede goocheltruc weet ik niet hoe het werkt, maar het resultaat is verbluffend. Op TV komt Hans Kazan voorbij om de Molenaar badkamers voor senioren te promoten. De Grando mikt op een jongere doelgroep en showt de badkamer van Victor Mids. “Ik vind een modern interieur mooi, maar ik hou ook van gezelligheid.” Is de quote van Mids naast een foto waar de ‘grijze neolith tegels met een wit streepje’ meer aan een grafzerk doen denken.

Ook in andere magazines mag je bij mensen binnenkijken. Zomaar een uitspraak “We hadden een gigantische ruimte voor de badkamer beschikbaar. Als we die standaard zouden invullen met veel wit, dan was het een abattoir geworden! Ik heb een sterke connectie met de natuur en kwam al snel op het idee om te vertrekken vanuit ‘grot’ als thema.” Aldus Arianne in het inspiratiemagazine van de Baderie naast foto’s van een overwegend zwartblauwe badkamer.

Nooit had ik de interessante adviezen willen missen. Zo blijkt in badkamers de hele nacht door iets te bewegen, waardoor de led strips die op bewegingssensoren werken, de badkamer blijven verlichten. En wist je dat je vloerverwarming ook in je muur kan verwerken voor meer comfort? Hoe het dan heet – muurverwarming? Een hitteschild? Een warmtewand? – vertellen ze er dan niet bij. En bij de KVIK kan je spiegels kopen die corona hebben. Ik sla even over.

Ook leveren de magazines een schat aan nieuwe woorden op: aanraakvrij doorspoelen, spoelrandloos toilet, spasysteem (ik lees nog steeds spasmen), badvulcombinatie, ochtendverkeer (“het perfecte meubel leidt ochtendverkeer in goede banen”), keramisch hout (“Keramisch hout is nauwelijks van echt hout te onderscheiden. Het is alleen comfortabeler en makkelijker te onderhouden”), orientatieverlichting, opbergnissen, wellnesomgeving, tweepersoonsbadmeubel, tegels met houtnerf, badkameroplossingen (zijn er dan ook badkamerproblemen?), anti-vinger folie-oppervlak, …

Voor toelichtingen van mechanismen en objecten worden pareltjes van zinnen bedacht. Zo kwam ik tegen: “Spiegelverwarming: Terwijl u doucht, kan uw partner zich zonder problemen scheren of opmaken. Heerlijk!” – is die partner iemand die zich scheert EN opmaakt of is dit eigenlijk een *doorhalen-wat-niet-van-toepassing-is zin? Het woord confronteren begrijp ik ook beter door de KVIK uitleg over ‘fronten’: “Het is immers geen geheim dat fronten tegen veel dingen bestand moeten zijn, van boze tieners tot speelgoed waar lekker mee gespeeld wordt.”.

En dan te bedenken dat er nog meer ‘inspiratiemagazines’ komen! Wat een heerlijkheid. Genieten is écht het juiste woord. Al bladerend heeft één foto mij gegrepen. De foto is een reclame voor een stankvrij toilet van het merk Geberit. Googelend (of moet ik zeggen goochelend?) kwam ik erachter dat Geberit er een heus verhaaltje in de ik-persoon bij heeft geschreven. Maar daar geloof ik helemaal niets van. Ik heb er ook een verhaal bijgeschreven:

‘Ha Lot, is de foto van je eerste shoot al uit?’ leest ze in de appgroep “Latte en wijntjes”. Lotte zucht en neemt een flinke slok van de wijn die ze zichzelf had ingeschonken in haar waterglas.

Bij de barbecue in de grote tuin van het nieuwbouwhuis van Anouk twee maanden geleden had Lotte verteld dat ze zich had ingeschreven bij een modellenbureau. De meiden hadden aan haar lippen gehangen toen ze had verteld van haar jeugddroom die nooit werkelijkheid was geworden. Ze was als 16-jarige te klein bevonden en ook de verhoudingen van schouders, borsten en heupen waren niet ideaal genoeg. Maar als dertiger zag ze er relatief goed uit. Ze had bij de intake veel complimenten gekregen over haar lijf en gezicht. Haar vriendinnen die ze veelal kende uit haar middelbareschooltijd hadden enthousiast gereageerd en hadden doorgevraagd hoe de intake was gegaan, wat voor soort opdrachten er waren en waar haar grenzen lagen. Dat ze bij de intake ook hadden gezegd dat ze “een lekker neutraal hoofd” had en een “makkelijk combineerbaar type” was, had ze verzwegen. Daar in die tuin was ze bijna vergeten dat ze het puur had gedaan om wat extra geld te verdienen. De scheiding en de verhuizing naar het flatje hadden ook flinke financiële gevolgen gehad.

Lotte opent het mailtje van het sanitairmerk en bekijkt de foto nog eens goed. Ze ziet zichzelf zitten in een bad. Met haar linkerhand houdt ze de watten, die op badschuim moeten lijken, op hun plek. Ze ziet haar verkrampte mond open in een soort grijns, want als je goed kijkt zie je dat ze het potje vier op ‘n rij afmaakt door haar rode fiche in de derde kolom te plaatsen. Haar nagellak matcht niet met de kleur die ze uiteindelijk op de muur en de badrand hebben gefotoshopt. Haar haar zit raar, het had nonchalant opgestoken gezeten, maar daar was het eigenlijk te lang voor. Maar de man op de foto zag er nog knulliger uit. In een speedo had hij op de wc gezeten en die fotograaf maar roepen “Iets naar voren, je wilt dit spel winnen!”. Lotte lacht met een korte snuif. De man op het toilet heeft een grijze joggingbroek op zijn enkels hangen en een gestreken spijkerblouse aan. Een bijzondere combinatie, maar de stylist had erop gestaan. Lottes opmerking dat er geen wc-papier aanwezig was, had de fotograaf weggewuifd. ‘Dat is een detail dat niemand zal zien’ had hij gezegd. Lotte kijkt naar de gekke indeling van de ruimte met het bad tegenover de wc en pontificaal voor de wastafel die ook best gek midden op een lege muur geplakt was. Zouden er mensen zijn die echt graag in nabijheid van hun partner poepen? En dan ook nog eens een gezelschapsspel willen spelen? Ze klikt de foto weg en klapt de laptop dicht.

Haar telefoon bliept aanhoudend. In de appgroep komen achter elkaar afmeldingen voor vanavond, hun maandelijkse afspraak om de stad in te gaan. De groep kan beter “vermoeide moeders” heten, dacht Lotte. Met als verschil dat haar vriendinnen geen echt grote zorgen hebben in hun stabiele huisje-boompje-beestje levens. Nou ja, het maakt het voor haar ook makkelijker; geen van hen heeft dus een nieuwe badkamer nodig, bedenkt ze. Lotte swipet de vraag van Anouk naar rechts en typt “Nee, uiteindelijk wordt mijn foto niet gebruikt. Volgende keer beter!” en drukt op enter.