Pareidolie
Ik zie gezichten of dieren in dingen of gebouwen. Dat heet ook wel pareidolie. Leuk vind ik het vooral dat het zien van gezichtjes voor (bijna) dagelijkse binnenpretjes zorgt. Lastig vind ik dat als je eenmaal een smurf, eland of octopus ziet, dat je het niet meer kan ‘ontzien’. Lees ook mijn blogs “Allemaal beestjes” en “Dagelijkse frisse neus“. Soms combineer ik mijn foto’s van gezichten met een haiku.
Recente reacties